Portielje Edward Antoon

Dit werk stelt een bunker voor in de duinen van Blankenberge .  Het is gemengde techniek, waterverf, kleurpotlood en is linksonder gesigneerd.  Op de keerzijde staat dat het een bunker is in Blankenberge.

Edward Portielje (Geboren en overleden in Antwerpen 8 februari 1861-18 december 1949) was een Belgisch kunstschilder. Hij was de zoon van kunstschilder Jan Portielje en van Eulalie Lemaire en een broer van kunstschilder Gerard Portielje. Portielje was leerling aan het Atheneum in Antwerpen en volgde vanaf 1873 tegelijk avondlessen aan de Academie (bij onder meer Edward Dujardin). Hij volgde voltijds academie van 1877 tot 1881 bij Polydore Beaufaux en Charles Verlat.

Op de website http://www.focus-wtv.be vond ik een foto van de enige overgebleven bunker in Blankenberge.  Hij ligt bedolven onder de aarde.

Wie Edward Portielje kent denkt meteen aan zijn interieurs met mooie vrouwen, vaak in eenvoudige huisjes, al dan niet aan het werk.

het theekransje

Intérieur avec deux Jeunes Femmes partageant une lettre !

te koop 8 et 9 décembre 2015 bij Campo Campo

te koop 8 et 9 décembre 2015 bij Campo Campo

te koop 8 et 9 décembre 2015 bij Campo Campo

te koop 8 et 9 décembre 2015 bij Campo Campo

te koop 8 et 9 décembre 2015 bij Campo Campo

te koop 8 et 9 décembre 2015 bij Campo Campo

te koop bij Dumouchelle (feb 2015)

Bijschrift toevoegen

te koop bij Live Auctioneers april 2015

De antiekverkoper

Zeeuws meisje

twee zeeuwse meisjes op het strand

De liefdesbrief

Edward Portielje

Hij huwde een eerste keer met Jeanne Marie Cochet. Een tweede huwelijk was er in 1888 met Rosa Hermans bij wie hij één zoon had. Tijdens de Eerste Wereldoorlog woonde hij in Brussel. In 1919 keerde hij terug naar Antwerpen. Edward Portielje ligt begraven op het Schoonselhof.

Een korte tijd liepen stijl en onderwerpskeuze parallel met die van zijn broer Gerard. Maar Edward Portielje ontwikkelde een eigen toets en eigen themata. Zijn inspiratie vond hij vooral in vissersmilieus in Zeeland. Het zijn herbergscènes of woonkamers verlevendigd met één, twee, vier of zelfs meer personages. Het zijn moeders met kind, kantklosters, vrouwen die koffieklets houden rond een tafel, geliefden e.d., allen in de toen nog gangbare lokale klederdracht. Daarnaast schilderde hij ook marines. Al bij al een tamelijk stereotiep oeuvre.

Een strakke realistische toets maakte gaandeweg plaats voor een lossere penseelvoering en een gematigd impressionistische benadering. Hij speelde handig met lichtwerkingen van het daglicht dat door open of halfgesloten ramen in de kamers valt.

Portielje werkte weinig samen met andere kunstenaars. Voor het verhandelen van zijn schilderijen betrouwde hij op de tussenkomst van de kunsthandelaars Albert D’Huyvetter en daarna vooral op Guillaume Campo. Zowel voor als na de Eerste Wereldoorlog hadden zij een contract. Tijdens het interbellum sloeg dit op de volledige productie waarvoor Campo de enige vertegenwoordiger was, wereldwijd.

bron: 2dehands